25 Kasım 2012 Pazar

Orman Günlükleri II

                             

                         Orman durgun suyun üstündeki titrek, mor, gri, uçucu sistir, sessiz sessiz tüter,
 sabahla gelir;




                              
       
               ... tepelerden gelen neşeli ışıkla kaybolur..



                   

                     ... öyle patlatır ki renkleri o neşeli taze ışık; realizmden sürrealizme kayar algın..




                              


                     ...öyle yerden kesilir ki ayakları sağduyu sahibi sıkıcı algımızın, öyle tepetaklak olur ki "gerçeklik"; hangisi gerçeği, hangisi yansıması bilemezsin..




                             


                      ... bilemezsin, ağaç mı suya eğilir; su mu ağaca yükselir... Işık mı onları; onlar mı ışığı sarar...




                              

                    ... toprağın kucağında boylu boyunca uzananlar ölü, dimdik ayakta duranlar mı canlı...




                                             


                               ... yoksa capcanlı, dimdik sandıkların ölmekte, ölü sandığın yatanlar mı hayata can vermekte...
                       



                                
                                                           (Tüm fotoğraflar Yedigöller'de 'ben' tarafından çekildi.)


                        ... bilemezsin... Bilemezsin ve renk cümbüşünün, kaybolup giden sabah sisinin, birbirinin içine giren, birbirine karışan gerçekle yansımanın ortasında kalakalırsın, öyle simsiyah..